Chcę być okrętem, a nie tratwą bez steru.

Sierpień już się kończy. Rok temu, spotkałabym się pewnie ze znajomymi w ten cudownie smutny ostatni dzień wakacji, wszyscy byśmy usilnie próbowali unikać tematu września, ale i tak krążylibyśmy wciąż wokół tego samego. Teraz jestem już studentką, to znaczy nie do końca, ale w październiku wszystko się zacznie. I sama nie wiem co mnie czeka. Wiele ludzi wspomina ten okres jako najszczęśliwszy w swoim życiu. A ja chyba tak nie mam. Nie mam takich najszczęśliwszych okresów. Owszem, dzieciństwo to chyba było miłe, ale zostało mi tylko jakieś mgliste uczucie że wtedy było po prostu beztrosko, mam w głowie kilka wspomnień, zapamiętanych różnie przez innych ludzi. Potem przyszedł jakby czas na to żeby dorosnąć, ale ja wcale tego nie czuje. Widzę jak świat się zmienia, ale wciąż w  środku czuję o samo. Jasne, do paru spraw rzeczywiście zmieniłam stosunek, trochę się nauczyłam na błędach, trochę chciałam naprawić swój charakter. Ale ogólnie rzecz ujmując, świat widzę tak samo jak kilka lat temu, z problemami radzę sobie tak samo jak kiedyś, cieszę się że jest to co jest. I co właściwie chcę powiedzieć, to to że nie dzielcie swojego życia na jakieś szczęśliwe i mniej szczęśliwe okresy. Cieszcie się tym co macie tu i teraz. Zawsze może być gorzej, a kiedy czarne chmury się pojawią, będziecie wspominać że kiedyś ( wasze teraz ) to było fajnie, inaczej, radośniej. A więc chodzi o to żeby doceniać teraźniejszość i czerpać z niej jak najwięcej radości. Bo za kilka minut, sekund, to zostanie tylko w waszych wspomnieniach.

 Lubię takie światło, lubię takie dni. Ale nie lubię takich rozstań.

 To chyba jest tak, że kiedy puszczasz w świat dobrą myśl, dobry uczynek, to wszystko wraca do ciebie ze zdwojoną siłą. Na zdjęciach jak narazie najsympatyczniejsza modelka-Marysia.

 Takie moje nowe hobby :)

Lato już chyba nie wróci, ale i tak na te 20 stopni za oknem narzekać nie mogę. Tak więc siedzę teraz w domu, szukam, próbuje, poznaje, planuje. I chyba już niedługo powitam nowe miasto, życie studenckie, nieprzespane noce. Narazie jest mi dobrze tak jak jest. Chyba niczego nie chciałabym zmieniać.

 Teraz już wiem for sure że w mieście mieszkać nie chcę.

Pięknie to wszystko mi idzie. Tak jakoś łatwo i przyjemnie. Już dawno tak się nie czułam.

Czuć już jesień.

 Odkryłam ostatnio że wdzięczność za to co już się ma, odnajdywanie radości w codziennych czynnościach, aktywne podchodzenie do marzeń, spełnianie swojej pasji i bycie swoim przyjacielem to po prostu recepta na szczęście. To wszystko zaczyna się w środku, w naszych głowach. Ja jestem po prostu szczęśliwa.